Triumph Speed Twin – Τα ταξίδια μου / My travels

Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2024

Την εκδρομή την κανόνισε ο Θανάσης, είχε στο μυαλό του να επισκεφτούμε κάποια χωριά στον Πάρνωνα και στον Ταΰγετο. Το ραντεβού ήταν μετά τα διόδια της Ελευσίνας, αλλά όπως πάντα, άργησα. Μιλήσαμε στο τηλέφωνο και αποφασίσαμε να βρεθούμε στα ΣΕΑ Σπαθοβουνίου.

Ξεκίνησα λίγο αγχωμένος, αλλά η Τζό (Royal Enfield Super Meteor 650) με έβαλε σε τάξη. Τα χιλιόμετρα της εθνικής μέχρι το Σπαθοβούνι πέρασαν γρήγορα , Η Τζό τα κατάπινε χωρις πρόβλημα μόνο ο αέρας ήταν λιγο ενοχλητικός, τίποτα άλλο.

Στα ΣΕΑ, βρήκα τα παιδιά να πίνουν καφέ: ο Θανάσης με το Continental 650 και ο Θάνος με το Triumph Speed Twin. Πήρα και εγώ ένα καφεδάκι και πιάσαμε κουβέντα για το πλάνο. Το πρόγραμμα του Θανάση έμοιαζε φιλόδοξο, και εκεί πετάγεται ο Θάνος:
«Δεν έχω πάει ποτέ στον Κοσμά. Ούτε έχω δοκιμάσει το φημισμένο γαλακτομπούρεκο …»

Δανειστήκαμε και τελικά αγοράσαμε έναν χάρτη και σχεδιάσαμε μια διαδρομή προς Κοσμά, περνώντας κι από κάποια άλλα χωριά που θέλαμε να δούμε. Αφήνουμε πίσω μας την Εθνική στην έξοδο για Ναύπλιο και από εκεί τραβάμε προς Άστρος μέσω Άργους. Οι δρόμοι γνωστοί, οικείοι .

Ξεκινάμε την ανάβαση προς τον Πλάτανο. Η διαδρομή πανέμορφη, με στάσεις για φωτογραφίες, τσιγάρο (Θανάσης) και κουβέντα. Λίγο πιο κάτω, βλέπουμε ένα ηλικιωμένο ζευγάρι με σκασμένο λάστιχο, σταματήσαμε, το αλλάξαμε (μάς πήρε μερικά λεπτά) και συνεχίσαμε.

Στον Πλάτανο κάτσαμε στον ξενώνα Άννα, και πριν το πολυσκεφτούμε είχαν παραγγελθεί ομελέτες και λουκάνικα τα οποία καταβροχθίστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες και στην συνέχεια κουβεντούλα με συνοδεία καφέ. Πανέμορφο χωριό, το φαγητό καταπληκτικό αλλά η ώρα περνάει και εμείς έχουμε πολύ δρόμο ακόμα.

Συνεχίζουμε, περνάμε Σίταινα και Καστανίτσα, και βουτάμε κυριολεκτικά στον καταπράσινο Πάρνωνα, κάνοντας τις απαραίτητες στάσεις για φωτογραφίες και να θαυμάσουμε το τοπίο. Κανένα σήμα στο κινητό. Ούτε GPS. Ευτυχώς είχαμε τον χάρτη.

Αναγκαστική στάση, άνοιγμα του χάρτη και τελικά ανακαλύψαμε ότι κατευθυνόμασταν λάθος …

Είχαμε πάρει πορεία βόρεια, προς Βαμβακού, ενώ στόχος ήταν ο Νότος ο Κοσμάς.

Ο Θάνος είχε αγχωθεί ότι χαθήκαμε, ο Θανάσης σκεφτόταν την αυτονομία της μηχανής του, η Τζό μου “έκλεινε” το ένα της μάτι σαν να μου έλεγε μην ανησυχείς το έχω …

Πήραμε τα πίσω μπρός και καταλήξαμε στα Τσίντζινα (Πολύδροσο), για καφέ στο «Κουκουνάρι». Εκεί μάθαμε πως ο δρόμος για τον Κοσμά είναι κακός χωματόδρομος. Το επιβεβαίωσε μετά απο τηλεφωνική επικοινωνία και ο Μανώλης από τη Μοτοπαρέα Λεωνιδίου.

Ο Θάνος δεν ήθελε να ταλαιπωρήσει το Triumph και έτσι εγκαταλείψαμε την προσπάθεια.

Σχεδιάσαμε νέα διαδρομή με τη βοήθεια των ντόπιων και κινηθήκαμε προς Σπάρτη. Φτάσαμε ενώ είχε πέσει το σκοτάδι και ψάχναμε βενζινάδικο. Ξεδιψάσαμε τα “άτια” μας και ξεκινήσαμε την επιστροφή από την επαρχιακή οδό Σπάρτης – Τρίπολης.

Τα πρόσθετα φώτα που έχω στην Τζο έκαναν εξαιρετική δουλειά – δεν τύφλωναν και φώτιζαν σωστά. Απο τις λίγες φορές που μπορώ να πώ ότι έβλεπα την νύχτα !!!

Μεγάλη διαφορά στον φωτισμό σε σύγκριση με τις αλλες μηχανές της παρέας.

Εν τω μεταξύ η θερμοκρασία είχε αρχίσει να πέφτει και όσο πλησιάζαμε προς την Τρίπολη έπεφτε όλο και πιο πολύ . Από τη ζέστη της μέρας, περάσαμε στο τσουχτερό κρύο.
Ο Θανάσης πέρασε μπροστά μιας και είχε αναλάβει την διατροφή μας και μας οδήγησε στην Κερασίτσα, στο μαγαζί «Ρίγανη», να ζεσταθούμε λίγο και να φάμε κάτι.

Στην Εθνική οδό, μέχρι την Κόρινθο, πραγματικά παγώσαμε, νομίζω ότι μόνο μέσα στα τούνελ έκανε ζέστη, το να περάσουμε απο το Σπαθοβούνι ήταν μαρτυρικό, η υγρασία και η παγωνιά έκανε τα χιλιόμετρα να φαίνονται διπλά. Όσο πλησιάζαμε την Αθήνα, η θερμοκρασία ανέβηκε λίγο και έκανε την διαδρομή υποφερτή.Χωριστήκαμε με τον Θάνο στα διόδια της Ελευσίνας. Ο Θανάσης κι εγώ συνεχίσαμε μαζί.