29 Σεπτεμβρίου 2023

Κείμενο από τον Γιώργο Μ.

Ρε συ Παναγιώτη ..»δεν με λυπάσαι»; 

Θα μ’αφησεις να πιω μοναχός τα τσιπρα σαπαν στα βουνά μεθαύριο ρωτησα; 

..»σε λυπαμαι»..  απαντησε ο φιλος και καπως ετσι πατησαμε μιζα για μια ακομα φορα…

Στις βόλτες με τον Παναγιώτη ξέρεις από πριν ότι θα αργήσει κανα μισάωρο και βάλε ενίοτε, όμως του το συγχωρείς διότι ξέρει να διαλέγει όμορφα μηχανάκια και να τα στήσει ακόμα ομορφότερα με τα σωστά αξεσουάρ!

Ξέρεις ότι θα πρέπει να αφήσεις τον μακρύ τον δρόμο για άλλη φορά

τώρα διαλέγεις την σύντομη διαδρομή διότι ο Παναγιωτης ξέρει να την απλώσει κ να την κάνει ταξίδι ολάκερο…

Τρανή απόδειξη η επιλογή να περάσουμε Ριο-Αντιριο όπως παλιά με το καραβάκι κ όχι σβέλτα από την γέφυρα.

Μετά το σύντομο και κυριολεκτικά »καραβίσιο σπαστό καφεδάκι» βρεθήκαμε ήδη να φωτογραφιζόμαστε στα πρώτα ορεινά των Κραβαρων.

Ενώ επίσης σύντομα τα απομεινάρια της κακοκαιρίας Elias μας έδειξαν ποιός κάνει κουμαντο στην βόλτα…

(συμπληρωματικά θα πω να προσέχετε όταν αγοράζετε αυτά τα σούπερ ντούπερ αδιάβροχα καθώς μπορεί να χρειαστούν ανορθόδοξες μέθοδοι για να τα φορέσετε κ να σας κρατήσουν στεγνούς όπως υπόσχονται…

Με την βροχή να μας ξεχνάει για λίγο αράζουμε με ανάμεικτα συναισθήματα σε ένα από τα πολλά σχεδόν ερημωμένα τούτη την εποχή χωριά που συναντήσαμε…

Η προνοητικότητα των ντόπιων μας δίνει ανάσες και αναπληρώνουμε δυνάμεις σ’ ενα περιβάλλον απόλυτης ηρεμίας κ ησυχίας μέσα στην μαγική φθινοπωρινή φύση.

Διότι οκ τα κατάφερες να μην βραχείς εξωτερικά αλλά εσωτερικά με τέτοια κουφόβραση είχαμε γίνει παπί…

Συνεχίζουμε στεγνοί πλέον… με την καταιγίδα Elias να μας κοιτάζει πονηρά…. και εμείς να λεμε οχι ρε φίλε δεν θα βάλουμε ξανά αδιάβροχα…

Έτσι το πρώτο ταπεινό και υποτυπώδες στέγαστρο είναι αρκετό για να μας προστατεύσει…

Μπορεί να ακουστεί οξύμωρο αλλά αυτές οι στάσεις ήταν εκείνες που μάκρυναν το ταξίδι μας και όχι τα χιλιόμετρα.

Αυτές οι στάσεις, σαν μικρές μονάδες χρόνου που έγιναν αφορμή για κουβέντες, για στοχασμούς, για φιλοσοφικές ερωτήσεις και μπουχαμπέτι με ανταλλαγή απόψεων.

Εντωμεταξύ σταμάτησε η βροχή και ξαναπατάμε μίζα…

Τα ξεχασμένα χωριά διαδέχονται το ένα το άλλο και ξεκάθαρες, φρεσκοπλυμένες από τα πρωτοβρόχια εικόνες μας γεμίζουν τα οπτικά μας κάδρα…

Όμως πολλές οι αφορμές για στάσεις και κατα συνέπεια το ταξίδι μεγαλώνει κι’ άλλο.

Αυτό βέβαια ήταν κ το ζητούμενο απλώς με άλλο τροπο…

Μα πως να αντισταθεί κανείς σε τέτοιες γραφικές προκλήσεις;

Για αυτές ήρθαμε ως εδώ, για αυτές γυρνάμε τα κάθε λογής κουτσοχώρια…

Μάστορα… ψήσε ένα καφεδάκι να σταθούμε…

Και άμα βρεθείτε δώθε να σταθείτε κ εσείς, να δώσετε λίγη ζωή σε όσα με πολύ κόπο βαστάνε κάποιοι λίγοι στα ορεινά χωριά μας,

Και μια ματιά στα σίδερα, αυτά που κάνουν τις σκέψεις πραγματικότητα και με την περιστροφή των τροχών τους φέρνουν το παρελθόν στο παρόν και το πέρα στο εδώ…

Η μέρα γιομίζει γρήγορα στα βουνά και κάθε στροφή αποτελεί αιτία για μια νέα καλλιτεχνική καριέρα…

Πλέον είμαστε οριακά στο φτάνουμε να εδώ δίπλα είμαστε και στο θα προλάβουμε …

Ο καιρός νότια ψεύτο βαστάει ακόμα βόρεια όμως και δυτικά είναι πιασμένος…

Ευτυχώς προλάβαμε καθότι σύντομα άνοιξαν οι ουρανοί των βουνών κ έκαναν την μέρα νύχτα από τα σύννεφα κ την νύχτα μέρα από τις αστραπές…

Η δε βροχή που έπεσε ήταν από εκείνες που θες να τις βλέπεις μέσα από το τζάμι πίνοντας τσιπούρα και ροκανίζοντας υπέροχη κοκκινιστή προβατίνα!!!

Η μυρωδιά του ζεστού ελληνικού και των φρέσκων τηγανιτών αυγών ξυπνάει κάθε πικραμένο (εμείς ευτυχώς δεν είμαστε) και χαράζει νέα πορεία για την επιστροφή, είπαμε η παρέα μακραίνει το ταξίδι κ αυτό την κάνει ξεχωριστή…

Τα πλάνα είναι μικρά και αλλάζουν χωρίς δισταγμό, ομοίως και οι αποφάσεις σαν αυτή της Δεσφίνας όπου αν δεν κουμπώναμε 1η καρφωτή ακόμα εκεί μούσκεμα θα στεκόμαστε 

Ο Μετεωρίτης με εξέπληξε ευχάριστα ομολογώ, πανέμορφο μηχανάκι, ωραίες λιτές γραμμές, γράφει όμορφα στον καθρέφτη σου ενώ οδηγικά παρατηρούσα πόσο άνετα συμπεριφερόταν στο σφιχτό ορεινό στροφιλίκια!

Παναγιώτη ειλικρινά χαίρομαι με την χαρά σου όταν το οδηγείς!

Λίγα κουτσοχώρια ακόμα, λίμνη Μόρνου, Λιδωρίκι για τυρί και κατέβασμα από Πεντεόρια και ανέβασμα από Ιτέα σε ρυθμούς σβέλτους για ξεμπούκωμα.

Τελευταία στάση στην εθνική οδό, ένα μεγάλο ευχαριστώ στον φίλο και συνταξιδευτή που με πήγε μακρύτερα με την ποιότητα του χαρακτήρα και τις πάντοτε εξαιρετικές συζητήσεις μαζί του!

Ραντεβού στην επόμενη…

‘Εως τότε να είμαστε όλοι καλά και να ταξιδεύουμε!