Κάρμα Μπέρτσεν Λινγκ Reloaded

Μετά από αρκετές αναβολές κατάφερα και επανέλαβα την βόλτα στην Καλατσάκρα στούπα (Κάρμα Μπέρτσεν Λινγκ).

Ξεκίνησα κατά τις 8:30 το πρωί αφού έβγαλα τα σκυλιά μου την βόλτα τους και κατά τις 17:30 είχα επιστρέψει.

Αυτή την φορά ακολούθησα διαφορετική διαδρομή

Την προηγούμενη φορά ο Βούδας μου είχε απαγόρευσει την πρόσβαση

και ένα βίντεο από την προηγούμενη βόλτα:

Συνολικά έκανα 360 χλμ και κατανάλωσα 13 λίτρα βενζίνης, αυτό μας κάνει 3,6 λ/100 χλμ, το ρεζερβουάρ χωράει 15 λίτρα σύμφωνα με τον κατασκευαστή, οπότε από αυτονομία τα πάμε αρκετά καλά.

Μέχρι τα Εξαμίλια η διαδρομή ήταν γνωστή και σχετικά βαρετή, το μετάνιωσα που πήγα από την παλιά εθνική μίας και έχασα αρκετό χρόνο ή έτσι μου φάνηκε τουλάχιστον.

Μετά τα Εξαμίλια άρχισε να έχει ενδιαφέρων.

Την διαδρομή από Χιλιομόδι – Νεμέα τήν είχα κάνει ελάχιστες φορές και το γεγονός ότι με το Himalayan πάω με χαλαρούς ρυθμούς μου επιτρέπει να χαζεύω το τοπίο γύρω μου, η πρώτη στάση έγινε μετά την Νεμέα στον επαρχιακό δρόμο Νεμέας – Στυμφαλίας

Λίγο πρίν την διασταύρωση με τον επαρχιακό δρόμο Νεμέας – Λεοντίου ο Γούγλης με ενημερώνει να στρίψω δεξιά σε έναν ανηφορικό χωματόδρομο, όπως και έκανα και ήταν η πρώτη επαφή με χώμα σε αυτή την βόλτα.

Έχω αρχίσει να το διασκεδάζω με τις διαδρομές που μου προτείνει ο Γούγλης, ο δρόμος ήταν ανηφορικός σαθρός και από το πέρασμα των αγροτικών και των τρακτέρ είχε μια πούδρα στην επιφάνεια του. Χαιρέτισα κάποιους τοπικούς αγρότες που με κοίταγαν παράξενα, ο δρόμος ήταν για την πρόσβαση στα χωράφια τους, άντε να τους εξηγήσεις τώρα ότι ο Γούγλης θεώρησε οτι από εδώ κόβω δρόμο για το χωριό Δάφνη.

Ο χωματόδρομος σε έβγαζε πάλι στην επαρχιακή οδό Νεμέας – Στυμφαλίας στο χωριό Δάφνη την οποία και ακολούθησα ο δρόμος σε πολλά σημεία είχε υποχωρήσει και προφανώς είχε χρόνια να συντηρηθεί, λίγο πρίν το χωριό Καστράκι νέα στάση για φωτογραφίες, στόν χάρτη αναφέρετε σαν επαρχιακή όδος και μόνο αυτό δεν είναι, σε κάποια σημεία υπάρχει άσφαλτος σε άλλα χαλίκι ή οτι απέμεινε απο την άσφαλτο, τα φυτά έχουν κάνει κατάληψη του οδοστρώματος και σε αρκετά σημεία ο δρόμος έχει υποχωρήσει και έχουν βάλει κάποιες ταινίες, δεν θα ήθελα να περνάω απο εδώ βράδυ.

Η κίνηση είναι ελάχιστη και όταν συναντάς άλλο αυτοκίνητο σε κοιτάνε με απορία (που να πηγαίνει αυτός ο κακομοίρης), άλλες μηχανές δεν συνάντησα μέχρι στιγμής.

Συνέχισα στην ίδια επαρχιακή οδό και πρίν την διασταύρωση με την επαρχιακή οδό Κιάτου – Βυτίνας νέα στάση για φωτογραφίες στο πλάτωμα μετά την Γκράβα – Λακκα όπως αναφέρει ο χάρτης.

Συνεχίζω στην επαρχιακή οδό Κιάτου – Βυτίνας, εδώ έγινε και η πρώτη και μοναδική συνάντηση με άλλες μηχανές η πρώτη ήταν ένα ΚΤΜ κατι η δεύτερη δεν θυμάμαι, παίξαμε τα φώτα έγινε και ο ανάλογος χαιρετισμός και συνεχίσαμε τους δρόμους μας και στο ύψος του δρυοδάσους Μονγγοστού νέα στάση μιάς και το τοπίο ήταν επιβλητικό και έπρεπε να βγάλουμε και καμιά φωτογραφία.

Στην διασταύρωση για Τρίκαλα και Ξυλόκαστρο πήγα αριστερά και στην διασταύρωση με την επαρχιακή όδο Ξυλόκαστρου – Τρικάλων – Μάννας έστριψα αριστερά όπου λίγο πρίν τα άνω Τρίκαλα έκανα και την πρώτη στάση για καφέ και να φάω κάτι.

Φθάνοντας στα άνω Τρίκαλα διαπιστώνω ότι έχω κάνει λάθος οπότε επιστροφή (έπρεπε να πάω δεξιά αντί για αριστερά). Την πάτησα γιατί όταν σχεδίαζα την διαδρομή είχα βάλει να περάσω και από τα Τρίκαλα χωρίς να υπάρχει λόγος, οπότε έγινε ένας κύκλος Ανω Τρίκαλα, κάτω Τρίκαλα και πίσω, η πλάκα είχε όταν κατάλαβα ότι κάνω κύκλο που σταμάτησα στην άκρη και γέλαγα μόνος μου.

Τουλάχιστον απόλαυσα το καφεδάκι μου με θέα.

Στο χωριό Ρέθι στρίβω αριστερά προς το χωριό Σοφιάνα, αφού μπερδεύτηκα λίγο ο Γούγλης είχε σταματήσει να μου δίνει φωνητικές οδηγίες, μια γιαγιά είχε βγεί στο μπαλκόνι της και με κοίταγε όλο απορία, την καλημέρισα και συνέχισα.

Χρησιμοποιώ μόνο της φωνητικές οδηγίες, έτσι δεν αποσπάτε η προσοχή μου απο το να κοιτάζω τον κινητό συνέχεια για το αν πάω σωστά, όταν έχω αμφιβολίες σταματάω στην άκρη και κοιτάω τον χάρτη, κάνω οικονομία και στην μπαταρία.

Έξω από το χωριό Ρέθι στον δρόμο προς Σοφιάνα (δρόμος χωρίς όνομα έγραφε ο χάρτης, μα καλά κανένας δεν βρέθηκε να τον βαφτίσει) στάση στην γέφυρα όπου και αυτή δεν έχει όνομα και ο ξεροπόταμος δεν υπάρχει κάν στον χάρτη.

Ο δρόμος συνεχίζει και περνάει απο τα χωριά Σοφίανα, Σπαρτιναίικα, Λαγκαδαίικα.

Είναι πανέμορφος και έχει πολλά τρεχούμενα νερά.

Στα Λαγκαδαίικα στρίβω αριστερά και πατάω πάλι χώμα, ένας τρύπιος σωλήνας νέρου μας λούζει, συνεχίζω και σταματάω σέ ένα πλάτωμα από όπου φαίνεται ο Βούδας, το χωμάτινο κομάτι απο τα Λαγκαδαίικα μέχρι την Στούπα είναι μικρό και βατό για όλες τις μηχανές με λίγη προσοχή.

Μετά την ολιγόλεπτη στάση συνεχίζω και επιτέλους φθάνω στην Στούπα. Η ώρα είναι 2 παρά κάτι ψιλά είχα αρχίσει και να πεινάω.

Αφού έβγαλα τις απαραίτητες φωτογραφίες, έφτιαξα το καφεδάκι μου έφαγα και το σαντουιτσάκι μου και ακολούθησε διαβούλευση με τον εαυτό μου και το Himalayan για την διαδρομή της επιστροφής.

Η απόφαση πάρθηκε, χωμάτινη διαδρομή από την Στούπα μέχρι το χωριό Ευρωστίνα περίπου 10 χλμ και μετά όλο άσφαλτος μέχρι να βγούμε στην εθνική αφου περάσουμε από τα χωριά Κουμαριάς, Ροζενά, Πεταλού.

Η χωμάτινη διαδρομή ήταν εύκολη, κατηφορική επί το πλείστον με κάποια αρκετά κατηφορικά κομμάτια με πολύ σαθρό έδαφος να με δυσκολεύουν.