Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου
Πώς μπορεί μια λεμονάδα με τζίντζερ και μια λεμονάδα με μαστίχα να καταλήξουν σε ένα απολαυστικό διήμερο στους επαρχιακούς και όχι μόνο δρόμο της Ρούμελης ;
Το μόνο εύκολο γιατί εστιάσαμε στο βασικό συστατικό την λεμονάδα (ταξίδι με μηχανές) και όχι στο τζίντζερ και την μαστίχα (σε όσα πιθανώς μας χωρίζουν η μας διαφοροποιούν) .
Όλα ξεκίνησαν αρκετό καιρό πρίν με ένα μήνυμα από τον Γιώργο ότι κερνάει καφέ στην Λούτσα αρκεί να πάω με την “Bella’ (Benelli Imperiale), το ραντεβού κανονίστηκε αλλά με πρόλαβε ο κόβιντ και αναγκαστικά το αναβάλαμε …
Ξεμπέρδεψα με όλα αυτά και κάποια στιγμή καταφέραμε να βρεθούμε στην Λούτσα μεσημεράκι (Πέμπτη μια εβδομάδα πρίν) …
Ο Γιώργος παρήγγειλε λεμονάδα με τζίντζερ και εγώ με μαστίχα …
Τις λεμονάδες συνόδεψε και μια εκτενής συζήτηση για διάφορα θέματα και κατέληξε σε μια δοκιμαστική βόλτα με την Bella και μια πρόσκληση για ένα οδοιπορικό που ήθελε ο Γιώργος να κάνει στην Ρούμελη …
Το ραντεβού κλείστηκε τις επόμενες ημέρες και η εβδομάδα με βρήκε να αλλάζω αμορτισέρ στην Bella και εκκεντροφόρο στο Himalayan …
Οπότε μιας και το Himalayan ήθελε στρώσιμο αποφάσισα να πάω με αυτό …
Ξημερώνει και με βρίσκει το πρωί στην ρουτίνα μου, βγάζω τα σκυλιά μου βόλτα, επιστρέφω βρίσκω τον καφέ μου έτοιμο, τρώω κάτι για πρωινό, διαβάζω τα πρωινά νέα …
Είχα αραδιάσει τα πάντα πάνω στην τραπεζαρία από το προηγούμενο βράδυ, το ραντεβού ήταν για τις 9:30 στην Μάνδρα.
Όπως πάντα λίγο πρίν φύγω τα βάζω όλα στις βαλίτσες, ντύνομαι και με την βοήθεια της συζύγου που είδε πόσο αγχωμένος ήμουν να προλάβω το ρολόι που γυρνούσε τους δείκτες του αμείλικτα (επίσης δεν τα πάω καλά και με τα ραντεβού), μετακινώ λίγο το Himalayan για να έχω χώρο να τοποθετήσω τις βαλίτσες, το αφήνω στο πλαϊνό ορθοστάτη (πρώτο λάθος) και το βάζω μπροστά, πιάνω την πιο κοντινή βαλίτσα, που είναι η δεξιά και την τοποθετώ (δεύτερο λάθος).
Πιάνω και την άλλη βαλίτσα, κάνω τον κύκλο της μηχανής και πρίν προλάβω να την τοποθετήσω βλέπω την μηχανή να γέρνει και να πέφτει , προσπαθώ με το αριστερό χέρι να το αποτρέψω αλλά μάταια …
Το Himalayan πέφτει πάνω σε ένα σταθμευμένο Suzuki Vitara και του προκαλεί ζημιά στο καπό, το αριστερό φτερό και λίγο στον προφυλαχτήρα …
Στην προσπάθεια μου να το σταματήσω τραυματίζω το αριστερό χέρι, κάποιες εκδορές και κοψίματα ήταν η αρχική εκτίμηση …
Ακούγοντας τον θόρυβο από την πρόσκρουση και τα γαλλικά που έχω αρχίζει να ξεστομίζω η σύντροφος μου έντρομη κατεβαίνει να δει τι έγινε, στο μεσοδιάστημα έχω σηκώσει το Himalayan και προσπαθώ να δώ τι ζημιά προκάλεσα …
Το αριστερό χέρι είναι μέσα στα αίματα και το Himalayan αρνείται να σταθεί όρθιο …
Με την βοήθεια της συζύγου κουμπώνω και την άλλη βαλίτσα και ησύχασε και έκατσε όρθιο …
Ανεβαίνουμε στο σπίτι και η σύζυγος αρχίζει να περιποιείται το χέρι και εγώ να προσπαθώ να καταλάβω τι έγινε …
Τηλέφωνο στο Γιώργο να του πώ για το συμβάν και ότι να συνεχίσει μόνος του και κάποια στιγμή θα τον συναντούσα …
Μίας και ήξερα τον ιδιοκτήτη του αυτοκινήτου, πήγα και του χτύπησα την πόρτα για να του ανακοινώσω το ατύχημα …
Ευτυχώς το πήραν πιο ψύχραιμα από εμένα …
Τηλεφωνήματα στις ασφαλιστικές και ένα δίωρο μετά είχαμε ξεμπερδέψει με τις φιλικές δηλώσεις …
Ετοιμάζομαι εκ νέου για να αναχωρήσω, με την ψυχολογία πεσμένη μιας και τώρα τελευταία πάντα κάτι συμβαίνει από τα πιο απλά μέχρι τα πιο σοβαρά …
Αν καθόμουν σπίτι όμως θα ήταν χειρότερα …
Στέλνω ένα μήνυμα στο Γιώργο και ξεκινάω …
Το Himalayan θέλει στρώσιμο οπότε δεν ξεπερνάμε τισ 4000 στροφές …
Έχει λίγη κίνηση στο Σχιστό και με τις βαλίτσες αναγκαστικά κάθομαι πίσω από τα αυτοκίνητα …
Φτάνω Μάνδρα και παίρνω την παλιά εθνική προς Θήβα, ξανά περνάω τα καμμένα και θλίβομαι …
Στρίβω στις Ερυθρές προς Πλαταιές και συνεχίζω, περνάω Καπαρέλλί, Λεύκτρα και μετά την Ελλοπία κατευθύνομαι στην επαρχιακή οδό προς παραλία Σαράντη …
Βγαίνω στην έξοδο προς Δόμβραινα, περνάω την Θίσβη και αρχίζω να ανεβαίνω προς Αγία Άννα …
Έχουν περάσει μόλις 2 εβδομάδες που πέρασα από τους ίδιους δρόμους με την Bella και η αίσθηση που σου προσφέρουν τα δύο μηχανάκια είναι τελείως διαφορετική …
Αν με ρωτούσες πιο είναι το καλύτερο δεν θα μπορούσα να σου απαντήσω …
Το κάθε ένα με ταξιδεύει διαφορετικά, αλλά είναι και τα δύο ευχάριστα σε αυτές τις διαδρομές, αλλά το Himalayan είναι πιο άνετο …
Όσο ανεβαίνω η θερμοκρασία κατεβαίνει αλλά είναι ακόμα ανεκτή, φτάνω στην Αγία Άννα και συνεχίζω προς Κυριάκι ..
Η διαδρομή είναι πολύ όμορφη μέσα στα έλατα και φτάνοντας στην Αρβανίτσα το κρύο έχει αρχίσει να ενοχλεί !
Ειδικά στα σκιερά κομμάτια …
Επίσης έχει κάνει την επίσκεψη της και η πείνα μιας και έχει μεσημεριάσει …
Ένα εκκλησάκι που φαίνεται σε ένα ύψωμα στα δεξιά και μια ταμπέλα προς Άγιο Κοσμά που δείχνει σε ένα χωματόδρομο δεν χρειάστηκε δεύτερη σκέψη …
Η ολιγόλεπτη στάση ήταν ότι έπρεπε για να πάρουμε δυνάμεις και σωματικές και ψυχικές και πνευματικές …
Παίρνω στα χέρια μου την φωτογραφική μηχανή και ανακαλύπτω ότι δεν έχει μέσα της κάρτα μνήμης, να δώ τι άλλο θα πάθουμε σκέφτομαι και καβαλάω το Himalayan, κατεβαίνω τον χωματόδρομο και κατευθύνομαι προς Κυριάκι στο οποίο δεν αργώ να φτάσω …
Ακολουθεί επικοινωνία με τον Γιώργο για να δώ που είναι και δίνουμε ραντεβού στην Βάργιανη …
Φτάνω Δίστομο σταματάω και κοιτάω τις επιλογές μου …
Ξεκινάω και κατευθύνομαι προς Δαύλεια, τι ωραίος δρόμος είναι και αυτός …
Συνεχίζω μετά την Δαύλεια και βγαίνω στην παλιά εθνική Λιβαδειάς-Λαμίας ..
Περνάω Κάτω Τιθορέα, Αμφίκλεια και κατευθύνομαι προς Γραβιά …
Ο καιρός είναι καλός όπως επίσης και ο ρυθμός όσο χαλαρός και όσο γρήγορος χρειάζεται …
Περνάω την Γραβιά και στρίβω στην διασταύρωση προς Βαργιανη, ανεβαίνω στο χωριό, φτάνω στην κεντρική πλατεία …
Το χωριό είναι πολύ γραφικό και πανέμορφο με τα τακτοποιημένα πέτρινα σπιτάκια του …
Η πλατεία άδεια ούτε ψυχή, που στο καλό είναι αναρωτιέμαι …
Παίρνω τηλέφωνο τον Γιώργο και μου λέει ότι είναι στον Αθανάσιο Διάκο όπως μου είχε πει στο μήνυμα που μου είχε στείλει και δεν είχα δει …
Αναστροφή λοιπόν και κατεύθυνση προς Αθανάσιο Διάκο ..
Η διαδρομή είναι πολύ όμορφη μέσα στα έλατα και την απολαμβάνω με όλες τις αισθήσεις πλην της όσφρησης …
Η όσφρηση δεν έχει επανέλθει ακόμα …
Περνάω Καλοσκοπή, Στρώμη και φτάνω στον Αθανάσιο Διάκο κατά τις 5.
Ο Γιώργος με περιμένει σε μια σχετικά άδεια πλατεία ..
Παραγγέλνω ένα σκέτο διπλό ελληνικό καφέ και σωριάζομαι σε μια καρέκλα …
Ξεκινώ την εξιστόρηση στον Γιώργο του τι έχει συμβεί και συνειδητοποιώ ότι δεν έχω κάνει κανένα διάλειμμα για νερό η ξεκούραση μετά το εκκλησάκι του Άγιου Κοσμά πρίν το Κυριάκι …
Καθόμαστε ένα μισάωρο και ξεκινάμε για το Οινοχώρι όπου και θα διανυκτερεύαμε στον ξενώνα Δρυόπη …
Από τον Αθανάσιο Διάκο κατευθυνθήκαμε προς Καστριώτισσα στην συνέχεια Μαυρολιθάρι, Πυρά και πρίν την Καλοσκοπή στρίβουμε προς Οινοχώρι …
Η διαδρομή είναι και αυτή πάρα πολύ όμορφη και επι της ουσίας κάνω και τις πρώτες στάσεις και φωτογραφίες …
Ο ρυθμός του Γιώργου είναι χαλαρός, ήρεμος, ταξιδιωτικός …
Αλλά ένας πόνος που ένιωθα όλη την μέρα στο αριστερό χέρι έχει αρχίσει να γίνεται πολύ ενοχλητικός ….
Πλέον δεν μπορώ να σφίξω τα δάχτυλα, όταν το κάνω ένας οξύς πόνος διαπερνά την παλάμη και τον πήχη …
Οι αλλαγές των ταχυτήτων έχουν αρχίσει να γίνονται επίπονες, για να πιέσω τον συμπλέκτη δεν αρκεί πλέον να κλείσω την παλάμη, πρέπει να τραβήξω και όλο το χέρι προς τα πίσω …
Ευτυχώς το τοπίο είναι καταπληκτικό και η συνάντηση με άγρια άλογα τα οποία μόλις μας είδαν εξαφανίστηκαν, μου αποσπά την προσοχή …
Στο Himalayan έχω μονίμως τρίτη στο κιβώτιο και ευτυχώς που έχει αρκετή ροπή χαμηλά και δεν χρειάζονται αρκετές αλλαγές ταχυτήτων …
Στην πλατεία στο Μαυρολιθάρι σταματάμε, είναι σχεδόν άδεια, μόνο 2 ηλικιωμένοι νέοι συζητούν …
Σβήσαμε τις μηχανές αλλά δεν κατεβήκαμε …
Σχολιάσαμε το γεγονός πόσο άδεια είναι τα ορεινά χωριά μας, πώς αδειάζουν κάθε χρόνο από τους ηλικιωμένους κατοίκους τους …
Πώς μπορεί κάποιος νέος να ζήσει σε αυτά τα μέρη ;
Τι θα απογίνουν όλα αυτά τα πανέμορφα ορεινά χωριά ;
Αλλά και πόσο όμορφα είναι !!!
Χαιρετάμε, βάζουμε μπρος και συνεχίζουμε …
Η ορεινή Ελλάδα είναι μαγευτική …
Αλλά οι δρόμοι της δεν συγχωρούν, θέλουν προσοχή, κρύβουν αρκετές παγίδες …
Από την Καλοσκοπή προς το Οινοχώρι ο δρόμος είναι σαν να μην έχει περάσει κανείς για χρόνια, η φύση έχει πάρει δικός της ένα μέρος του …
Φτάνουμε στο Οινοχώρι και δεν αργούμε να βρούμε τον ξενώνα, ένας ήταν όλος και όλος …
Παρκάρουμε, ξεφορτώνουμε τις μηχανές και τακτοποιούμε τα πράγματα μας στο δωμάτιο, στη συνέχεια κατεβαίνουμε στις μηχανές και λιπαίνουμε τις αλυσίδες …
Η συνέχεια είχε μεζέδες, τσιπούρα, κουβέντα και πάλι κουβέντα για διάφορα θέματα που μας απασχολούσαν …
Όσο πέρναγε η ώρα η θερμοκρασία έπεφτε οπότε και η παραμονή στην βεράντα παρά το τσίπουρο είχε αρχίσει να μην είναι ευχάριστη …
Όταν είδαμε ότι και το θερμόμετρο έλεγε 9 βαθμούς, αποφασίσαμε να ανεβούμε στο δωμάτιο όπου η κουβέντα συνεχίστηκε για κάμποση ώρα ακόμα, μέχρι που ο Μορφέας ήρθε και μας πήρε στον κόσμο του …
Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου
Το ξημέρωμα μας βρήκε ξύπνιους από νωρίς και ξεκούραστους …
Ο ύπνος το προηγούμενο βράδυ ήταν βαθύς και απολαυστικός …
Φάγαμε το πρωινό μας στην βεράντα του ξενώνα, ήπιαμε το καφεδάκι μας, μαζέψαμε το πράγματα μας, τα φορτώσαμε στις μηχανές μας, πληρώσαμε και αφού τους χαιρετίσαμε αναχωρήσαμε …
Το πρόγραμμα ήταν να πάμε στην Γραβιά ώστε να ανεφοδιαστεί το Himalayan με καύσιμα και στην συνέχεια να κατευθυνθούμε προς Αράχωβα και από εκεί επιστροφή στα σπίτια μας νωρίς το απόγευμα ή αργά το μεσημέρι …
Ο δρόμος από το Οινοχώρι προς την Γραβιά έχει τα χάλια του …
Αλλά είναι στα μέτρα του Himalayan και του Tenere οπότε δεν μας απασχόλησε κάτι, πάντως είναι όμορφη διαδρομή …
Μεγάλη εντύπωση μας έκανε το χωριό Καστέλλια, όπου όλα ήταν τακτοποιημένα και όμορφα …
Δεν θύμιζε με τίποτα τα υπόλοιπα χωριά που περάσαμε …
Έμοιαζε σαν να άνοιξαν οι ουρανοί και να έβρεξε ευρώ στους κατοίκους …
Όλα τα σπίτια ήταν φρεσκοσυντηρημένα, οι αυλές περιποιημένες, τα πάντα καθαρά και το ένα σπίτι καλύτερο από το άλλο …
Φτάνουμε Γραβία, μπαίνουμε στο χωριό ψάχνοντας για βενζινάδικο αλλά είχαμε κάνει λάθος, οπότε αναστροφή, έξοδος από το χωριό για να βρούμε το βενζινάδικο …
Το Himalayan ήταν διψασμένο και ήπιε 11.5 λίτρα για 320 χιλιόμετρα (αυτό μας κάνει μια μέση κατανάλωση 3.6 λίτρα/100 χλμ)
Ξαναπεράσαμε από την Γραβία και κατευθυνθήκαμε προς Μαριολάτα, Λιλαία και κάναμε μια σύντομη στάση στον Επτάλοφο.
Ο Γιώργος είχε μια πληροφορία για ένα ωραίο μέρος να κάτσουμε να πιούμε τον καφέ μας …
Ήταν μια ελαφριά χωμάτινη παράκαμψη προς το εκκλησάκι του Αγίου Κοσμά,
Ο Χωματόδρομος ήταν λιγότερο βατός από αυτό που περιμέναμε όχι ότι μας δυσκόλεψε κάπου αλλά είχε κάποια σημεία που ήθελαν λίγο προσοχή …
Έτσι και αλλιώς είχαμε τα κατάλληλα εργαλεία, όπου διαδρομές σαν και αυτή είναι το ψωμοτύρι τους …
Βέβαια χαθήκαμε λίγο αλλά τελικά το βρήκαμε …
Φτιάξαμε τον καφέ μας ..
Κολατσίσαμε …
Συζητήσαμε και μέ ένα βοσκό που μάλλον είχε καιρό να δεί άλλον άνθρωπο …
Αν είχαμε περισσότερο χρόνο θα συνεχίζαμε την χωμάτινη διαδρομή …
Επιστροφή λοιπόν από τον ίδιο δρόμο …
Βγαίνουμε στην άσφαλτο και συνεχίζουμε την διαδρομή περνάμε τα λιβάδια του Παρνασού, όπου γίνεται της βίλας, παντού πέτρινα και ξύλινα σπιτάκια …
Συνεχίζουμε προς Αράχωβα, όπου μας κάνει εντύπωση ότι είναι γεμάτη από κόσμο …
Επίσης εντύπωση μας κάνει και μια ταμπέλα για βόλτες με γαϊδουράκια …
Σύντομη στάση στην έξοδο της πόλης και συνεχίζουμε προς Λιβαδειά και από εκεί προς Θήβα …
Λίγο πρίν την Θήβα είναι η σειρά του Γιώργου να σταματήσει για να ανεφοδιάζει το Tenere …
Με την ευκαιρία τρώω και κάτι μιας και είχε μεσημεριάσει …
Αποφασίζουμε να συνεχίσουμε από την παλιά εθνική μιας και η διαφορά του χρόνου με το να πάμε από την νέα ήταν ελάχιστη …
Η επόμενη στάση έγινε στην Οινόη στον Πλούμπη, για να αγοράσουμε τυρί για το σπίτι και να χτυπήσουμε και από ένα ρυζόγαλο …
Συνεχίσαμε παρόλη την ζέστη και στην Μάνδρα τραβήξαμε διαφορετικούς δρόμους, ο Γιώργος μέσω αττικής οδού προς Λούτσα και εγώ μέσω της Αθηνών – Κορίνθου προς Νίκαια …
Λίγο πρίν φτάσω σπίτι σταμάτησα να γεμίσω και πάλι το Himalayan, από την Γραβιά μέχρι την Αθήνα είχαμε κάνει 200 χιλιόμετρα και κάψαμε 7 λίτρα (3.5 λίτρα /100 χλμ) …
Φτάνω σπίτι ξεφορτώνω τις βαλίτσες από το Himalayan βγάζοντας τες με την σωστή σειρά …
Ανεβαίνω στο σπίτι ανακουφισμένος …
Ήταν ένα καταπληκτικό διήμερο που ξεκίνησε άσχημα αλλά στην συνέχεια οι όμορφες εικόνες, οι καταπληκτικές διαδρομές και η πολύ καλή παρέα μέ έκαναν να ξεχάσω το συμβάν και να περάσω υπέροχα …
Γιώργο φίλε μου, σε ευχαριστώ για την πρόσκληση και την παρέα …
Τα ταξίδια μου / My travels 