Το σημείο συνάντησης είχε οριστεί από τον Στέργιο στα ΣΕΑ στο 70ο χλμ στις 14:30.
Όταν έφτασα ήδη υπήρχε μια παρέλαση από GS …
Δεν γνώριζα κανέναν προσωπικά, το μόνο γνώριμο πρόσωπο ήταν του Στέργιου και αυτό από φωτογραφίες …
Μετά από εμένα έφτασε και ο Βασίλης με τον οποίο είχαμε γνωριστεί σε ένα καφέ …
Κανονίσαμε και τις στάσεις για ανεφοδιασμό στα 250 χλμ …
Η Χιονάτη έμοιαζε με μινιατούρα μπροστά στα θηρία, αλλά αυτό δεν μας πτόησε …
Ο Βασίλης με πήρε υπό την προστασία του μίας και δεν είχα gps η βάση για το κινητό.
Ξεκινήσαμε και κινούμασταν λίγο παραπάνω από το όριο, εγώ προτελευταίος και ο Βασίλης πίσω μου σε κάποια απόσταση …
Η Χιονάτη πήγαινε χαλαρά σε αυτούς τους ρυθμούς…
Η συνάντηση με τους υπόλοιπους γίνονταν στα διόδια όπου τους προφτάναμε και μέχρι να πληρώσουμε με την σειρά μας τους χάναμε και άρχιζε ένα κυνηγητό να κλείσουμε την απόσταση …
Σε ένα από τα διόδια ανακάλυψα ότι η σέλα δεν ήταν κουμπωμένη σωστά, σταμάτησα στην άκρη και την κούμπωσα.
Εν το μεταξύ ο Βασίλης είχε ήδη πληρώσει και είχε ξεκινήσει με χαμηλή ταχύτητα …
Αλλά αυτά τα λίγα λεπτά του κατέβα βγάλε γάντια, κούμπωσε την σέλα, βάλε γάντια, βάλε μπροστά και ξεκινά, ήταν αρκετά ώστε να καλύψει αρκετή απόσταση …
Δεν υπήρχε άγχος μιας και είχαμε αρκετό δρόμο ακόμα μπροστά μας …
Ξαφνικά βλέπω 2 μηχανές με αλάρμ στην είσοδο ενός ΣΕΑ 200 χλμ περίπου από την “αφετηρία”
Ήταν ο Βασίλης με τον Στέργιο….
Στάση για ανεφοδιασμό αρκετά νωρίτερα από ότι περίμενα …
Τελικά δεν ήμουν ο μόνος με σχετικά μικρή αυτονομία …
Υπήρχε και ένα Honda Crosstourer του Ηλία που μάλλον είχε μικρότερη αυτονομία από εμένα …
Εγώ ήθελα να βάζω κάθε 250 χλμ για να υπάρχει πάντα αρκετό καύσιμο ώστε να ψύχεται η τρόμπα βενζίνης.
Επόμενη στάση ορίζεται μάλλον λίγο πριν την Θεσ/νίκη, και συνεχίζουμε το ταξίδι …
Ο ρυθμός είναι αυτός που ορίζει ο πλοηγός (ο Στέργιος) και είναι πάνω από τα όρια, άλλα όχι κάτι απαγορευτικό για την Χιονάτη να ακολουθεί …
Μας φτάνει και ο Νίκος, που ξεκίνησε πιο αργά απο την Αθήνα και εντάσσεται στην παρέα μας …
Φτάνουμε στην επόμενη στάση στα ΣΕΑ του Κορινού …
Στάση για ανεφοδιασμό και καφέ για όποιον ήθελε …
Ξεκινάμε, έχει αρχίσει να σουρουπώνει…
Έχει λίγο κίνηση και αναγκαστικά το κονβόι έχει σκορπίσει λίγο …
Έχω μείνει τελευταίος όπως μου αρέσει και ακολουθώ από κοντά σχετικά τον Βασίλη …
Στρίβουμε προς Ευζώνους και ο ρυθμός αρχίζει και ανεβαίνει …
Έχει σκοτεινιάσει, έχει κίνηση, αρκετά φορτηγά κατευθύνονται προς τα σύνορα και ο ρυθμός είναι αρκετά υψηλός για τις συνθήκες του δρόμου …
Ξαφνικά λες και αφηνίασαν όταν είδαν την πινακίδα που έγραφε σύνορα …
Φτάνουμε στα σύνορα, κάποιοι είχαν περάσει ήδη κάποιοι άλλοι περίμεναν …
Δίνουμε τα χαρτιά που μας ζήτησαν (Διαβατήριο/Ταυτότητα, πράσινη κάρτα ασφάλισης, αποδεικτικό εμβολιασμού/νόσησης/τεστ) και περνάμε…
Σταματάμε στο πρώτο βενζινάδικο και ανεφοδιάζουμε με καύσιμο τα μηχανάκια και με καφέ τους αναβάτες …
Οι υπάλληλοι στο βενζινάδικο μιλούν Ελληνικά, πληρώνουμε με κάρτα …
Υπάρχει μια ενημέρωση ότι σε 40 χλμ ο δρόμος είναι χάλια, καθώς και ότι υπάρχουν μπλόκα …
Ξεκινάμε και ο ρυθμός είναι σχετικά υψηλός (αν αναλογιστείς ότι περιμέναμε να συναντήσουμε μπλόκα)
Ο δρόμος δεν είναι κακός και με ελάχιστη κίνηση …
Οι Σκοπιανοί έχουν περισσότερα διόδια από εμάς, απίστευτα πάρα πολλά, δεν πίστευα ότι αυτό είναι δυνατόν …
Τα διόδια είναι ένα θέμα μιας και όσο πιο πίσω στο κονβόι είσαι τόσο πιο πολύ κυνηγητό πρέπει να ρίξεις για να φτάσεις τους προπορευόμενους …
Σε κάθε στάση για διόδια τα ίδια …
Όπως μας είχαν ενημερώσει 40 χλμ μετά τα σύνορα ο δρόμος είναι γεμάτος με λακούβες και ανωμαλίες και το γεγονός ότι είναι νύχτα δεν βοηθάει καθόλου …
Η Χιονάτη κοπανάει από ανωμαλία σε ανωμαλία, από ότι έμαθα αργότερα τα θηρία δεν κατάλαβαν και πολλά …
Έχουμε μείνει οι δυό μας με τον Βασίλη να προπορεύεται και περνώντας απο ένα βενζινάδικο με την άκρη του ματιού μας τους βλέπουμε να είναι σταματημένοι …
Μπαίνουμε στο βενζινάδικο από την έξοδο …
Γίνεται μια γρήγορη διαβούλευση για το θέμα των διοδίων και ενημερώνουμε τον πλοηγό μας τον Στέργιο να περιμένει να περάσουμε όλοι από τα διόδια.
Ξεκινάμε εκ νέου και μετά από λίγο πάλι στάση για διόδια και όντως ο Στέργιος έχει πιάσει στη άκρη και περιμένει και ένας ένας που πληρώνει πάει και μπαίνει στην ουρά …
Περνάω και εγώ και με την σειρά μου κάθομαι στο τέλος της ουράς, κοιτάω πίσω στα διόδια και βλέπω άλλες 2 μηχανές να περιμένουν να πληρώσουν …
Ξαφνικά ακούω τους πιο μπροστά από μένα να κορνάρουν στον Στέργιο να ξεκινήσει ….
Με ποια λογική κάποιος δίνει σήμα να ξεκινήσουμε από την στιγμή που δεν είναι ο τελευταίος με ξεπερνάει (θέλω να πιστεύω ότι ήταν η ανυπομονησία τους να συνεχίσουν) …
Ξεκινούν όλοι …
Περιμένω και τα άλλα δύο παιδιά να περάσουν …
Περνάει ο πρώτος και αρχίζει το κυνηγητό …
Τελευταίος πέρασε ο Βασίλης και τον ακολουθώ …
Μετά από κάποιο διάστημα τους φτάνουμε και μετά από λίγο πέφτουμε σε ομίχλη …
Ο Στέργιος έχει ρίξει ρυθμούς για πρώτη φορά σε όλο το ταξίδι πάμε κάτω από το όριο …
Η πρώτη σκέψη που έκανα είναι ότι το κάνει επίτηδες, επειδή του είπαμε για τα διόδια …
(Μετά απο την συμβίωση μαζί του στο ταξίδι για 5 μέρες και αφού τον γνώρισα καλύτερα μπορώ να πώ ότι σίγουρα υπήρχε κάποιος λόγος …)
Λίγο πριν φτάσουμε στα Σκόπια έγινε και η τελευταία στάση της διαδρομής …
Φτάνουμε Σκοπιά και μπαίνουμε στην πόλη …
Τρώμε κάποιες ψιχάλες …
Στην αρχή καταφέρνουμε να είμαστε όλοι μαζί, αλλά ένα φανάρι έχει διαφορετική άποψη και συγκρατεί 4 από εμάς ….
Οι προπορευόμενοι στρίβουν δεξιά …
Ανάβει πράσινο και ξεκινάμε και εμείς, στρίβουμε δεξιά, ο δρόμος είναι μια λεωφόρος με νησίδα στην μέση εκεί που πηγαίνουμε και με τα μάτια σκανάρω αριστερά, δεξιά, πάνω, κάτω μήπως και εντοπίσω τους άλλους, τους βλέπω σε ένα πάρκινγκ στο αντίθετο ρεύμα …
Αρχίζει το κορνάρισμα για να ειδοποιήσω τους άλλους 3 ότι πρέπει να κάνουμε αναστροφή …
Σε ελάχιστα λεπτά είχαμε επανενωθεί όλοι …
Ο Στεργιος προσπαθεί να κλείσει δωμάτια σε κάποιο ξενοδοχείο …
Οι υπόλοιποι σχολιάζουν και πειράζονται μεταξύ τους και ξαφνικά ακούμε μια κοπελιά που περνούσε να μας λέει καλησπέρα …
Κοιταζόμαστε μεταξύ μας …
Τι είπε ρε …
Ελληνικά μίλησε …
Οι πιο νέοι της παρέας αναθάρρησαν …
Περνάει και ένας παππούς και μας λέει κάτι στην γλώσσα τους που το μόνο που συγκρατήσαμε είναι το Μακεδονία …
Σύντομος σχολιασμός με τον Γιώργο …
Ο Στέργιος πιστεύει ότι έκλεισε δωμάτια και ξεκινάμε όλοι μαζί προς το ξενοδοχείο …
Αυτή την φορά καταφέραμε να μείνουμε όλοι μαζί …
Την πόλη την διασχίζει ο Άξιος ποταμός …
Με το που περνάμε στην απέναντι πλευρά, αρχίζει να βρέχει …
Σε όλη την διαδρομή την είχαμε γλιτώσει την βροχή …
Περάσαμε από αρκετές περιοχές που μόλις είχε βρέξει …
Αλλά αυτή την φορά η τύχη δεν ήταν με το μέρος μας …
Μέχρι να φτάσουμε στο ξενοδοχείο έχουμε μουσκέψει …
Φτάνουμε στο ξενοδοχείο, τελικά δεν είχαμε κλείσει δωμάτια …
Ο Στέργιος καθαρίζει την κατάσταση και παρκάρουμε τις μηχανές στο υπόγειο πάρκινγκ …
Χωριστήκαμε σε δωμάτια, την πρώτη νύχτα την πέρασα σε τρίκλινο μαζί με τον Βασίλη και τον Γιώργο.
Το δωμάτιο είχε 2 μονά κρεβάτια και ένα διπλό …
Τα παιδιά μου παραχώρησαν το διπλό …
Αφού τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιο κατεβήκαμε στο εστιατόριο όπου ο Στέργιος είχε παραγγείλει πίτσες μιας και τα πάντα ήταν κλειστά …
Ακολούθησε ανασκόπηση της μέρας καθώς και το πλάνο της επόμενης και γενικότερα τα ταξιδιού …
Υπήρχαν 2 προοπτικές η μία να κατευθυνθούμε προς Σερβία και από εκεί προς Ρουμανία, Βουλγαρία και πίσω και η άλλη προς Σερβία, Βοσνία, Μαυροβούνιο, Αλβανία και πίσω …
Δεν πάρθηκε κάποια απόφαση αν και νομίζω ότι ο Στέργιος ήταν ήδη αποφασισμένος …
Αφού φάγαμε και κανονίσαμε την πρωινή έγερση, αποσυρθήκαμε στα δωμάτια μας και αφεθήκαμε στην αγκαλιά του Μορφέα …
Η Χιονάτη συμπεριφέρθηκε την πρώτη μέρα όπως το περίμενα χωρίς εκπλήξεις.
Η κατανάλωση της κυμάνθηκε στα 5.5 λίτρα /100 χλμ.
Το στήσιμο της γενικά είναι προς την σπορ πλευρά με σφιχτές αναρτήσεις και 17αρι μπροστινό τροχό.
Όσο η άσφαλτος είναι καλή δεν αντιμετωπίζεις κανένα πρόβλημα, άν όμως το οδόστρωμα έχει ανωμαλίες δυσανασχετεί …
Επίσης η σέλα της θέλει δουλειά για να γίνει πιο άνετη, καθώς και επίσης ένα κεντρικό ορθοστάτη για να μπορώ να λιπαίνω εύκολα την αλυσίδα της ….
Τα ταξίδια μου / My travels 