Έχω την Χιονάτη από τα τέλη Δεκεμβρίου, μου ήρθε σαν χριστουγεννιάτικο δώρο, αλλά λόγω των καταστάσεων δεν μπορούσα να την ταξιδέψω, να την γνωρίσω, να με γνωρίσει …
Είχα στον νου μου ένα σχετικά μεγάλο ταξίδι αυθημερόν για τους δυό μας για να γνωριστούμε καλύτερα…
Η προετοιμασία του ταξιδιού ξεκινάει την προηγούμενη με την σύζυγο να αναλαμβάνει τα logistics (φαγητό, χρήματα κτλ) …
Εγώ συνήθως δεν κάνω κάτι πέρα από το να μαζέψω μερικά πράγματα να τα βάλω στις βαλίτσες και να περιμένω να περάσουν οι ώρες ώστε να ξεκινήσω …
6 το πρωί χτυπάει το ξυπνητήρι, σηκώνομαι φτιάχνω καφέ και αρχίζω να μελετάω τον χάρτη της διαδρομής και τον στέλνω στο κινητό για να τον έχω.
Ντύνομαι βγάζω τα σκυλιά μας μια γρήγορη βόλτα και επιστρέφω, αρχίζω να φορτώνω το μηχανάκι, αλλάζω στην πολεμική φορεσιά και κατεβαίνω στην μηχανή, μ’ αυτά και μ’ αυτά έχει πάει 8 παρά και δεν έχω ξεκινήσει ακόμα.
Καβαλάω, βάζω μπροστά και ξεκινάω, έχω μια αγωνία για το πώς θα εξελιχθεί το ταξίδι, θα κουραστεί; θα κουραστώ; θα τα καταφέρουμε;
Θα ακολουθούσα την εθνική οδό από Αθήνα μέχρι την Φιλιππιάδα και από εκεί θα έπεφτα στην παλιά εθνική.
Είχα σκοπό να κάνω μια στάση στο Αιτωλικό για να δώ έναν φίλο και και μετά στο χάνι Τέροβου για γαλατόπιτα και στην συνέχεια όπου κουραστώ και πεινάσω …
Γρήγορη στάση για ανεφοδιασμό της Χιονάτης και συνεχίζουμε ακάθεκτοι με έναν καλό ρυθμό, δεν έχει ιδιαίτερη κίνηση οπότε κρατάμε γύρω στα 150 σταθερά με μόνες στάσεις στα διόδια (πολλά διόδια, πάρα πολλά διόδια).
Η Χιονάτη είναι μια CFmoto 650MT …
Κινέζα …
650 κυβικά με μοτέρ που παραπέμπει σε Kawasaki Versys, δεν έχω βρεί κάπου επίσημα αν η Cfmoto έχει αγοράσει τα δικαιώματα για το μοτέρ η απλά το αντέγραψε όταν έληξαν οι πατέντες …
Όπως και να έχει η σχεδίαση, ο ήχος, η απόδοση είναι παρόμοια με του Kavasaki …
Τον σχεδιασμό τον ανέλαβε ο Kiska που σχεδιάζει και τα ΚΤΜ …
Οπτικά το μηχανάκι δείχνει καλοφτιαγμένο, προσεγμένο και είναι και όμορφο.
Στο δρόμο είναι καλό, ίσως θα έλεγα πάρα πολύ καλό ειδικά αν λάβεις υπόψιν σου την τιμή του …
Έχει καλά φρένα, κρατάει και στρίβει παρά πολύ καλά (σε αυτό ευθύνονται και οι σφιχτές αναρτήσεις) …
Έχει ωραίο ήχο …
Θα ήθελε καλύτερη ανεμοκάλυψη από την ζελατίνα
Και βγάζει αρκετό ζεστό αέρα από το βεντιλατέρ στις χαμηλές ταχύτητες που σε χτυπάει στα πόδια, στο ταξίδι δεν με ενόχλησε ιδιαίτερα έν αντίθεση μέσα στην πόλη σε προβληματίζει αρκετά ειδικά τώρα που πιάνουν και οι ζέστες …
Όταν ήταν να το πάρω υπήρξε αρκετός προβληματισμός και δικός μου αλλά και από φίλους και γνωστούς …
Μα καλά κινέζικο θα πας να πάρεις !!!
Θα πετάξεις τα λεφτά σου !!!
Θα σκορπίσει !!!
Δεν θα μπορέσεις να το δώσεις !!!
(Δεν μπορώ να καταλάβω όσους σκέφτονται την αξία μεταπωλησης μιας μηχανής ως κριτήριο αγοράς) …
Το θετικό είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που εκτιμώ οι οποίοι άλλαξαν γνώμη για τις κινέζικες μάρκες όταν είδαν την Χιονάτη …
Προφανώς και δεν είναι όλες οι κινέζικες μάρκες το ίδιο.
Φαίνεται ότι κάποιες εταιρείες προσπαθούν να φτιάξουν το όνομα τους και να δημιουργήσουν την δική τους ιστορία …
Κάποιες ίσως το καταφέρουν κάποιες άλλες όχι …
Και λέγοντας για ιστορία στην σημερινή εποχή παίζει ρόλο η ιστορία ενός κατασκευαστή ή λειτουργεί ως τροχοπέδη στην ανάπτυξη ;
Καταλαβαίνω τα προηγούμενα χρόνια ότι η ιστορία σήμαινε και κατασκευαστική γνώση, ισχύει το ίδιο και σήμερα ;
Μεγάλο παράδειγμα η Tesla που έπιασε όλους τους κατασκευαστές αυτοκινήτων στον ύπνο χωρίς ιστορία δημιούργησε αξιόλογα οχήματα, ηλεκτροκίνητα αλλά δεν παύουν να είναι αξιόλογα, και πριν πει κάποιος οτιδήποτε για την ηλεκτροκίνηση ας οδηγήσει ένα η ας κάτσει έστω σαν συνοδηγός σε ένα Tesla και ίσως αλλάξει γνώμη, μπορεί και όχι αλλά τουλάχιστον θα έχει άποψη ….
Στην σημερινή εποχή δεν πιστεύω πλέον ότι η ιστορία παίζει κάποιο ρόλο στο αν μια μηχανή θα είναι καλή η όχι, οι άνθρωποι που θα κληθούν να την σχεδιάσουν και να την αναπτύξουν παίζουν και θα παίζουν ρόλο.
Απλά για λόγους μάρκετιγκ οι εταιρείες πατάνε πάνω στον συναισθηματισμό μας για να πουλάνε το προϊόν τους …
Η Χιονάτη αισθάνεται άνετα σε τουριστικούς ρυθμούς, δεν δείχνει να ζορίζεται και ούτε σε ζορίζει.
Παρόλο τις βαλίτσες δεν κουνάει μέχρι τα 175 που πήγαμε κάποια στιγμή, το μόνο παράπονο είναι ο θόρυβος στο κράνος από τον αέρα ο οποίος ευτυχώς δεν έχει στροβιλισμούς.
Η σέλα της είναι αρκετά καλή και με εντυπωσίασε καθόλη την διάρκεια του ταξιδιού.
Περνάμε την γέφυρα του Ρίου και κατευθυνόμαστε μέσω της Ιόνιας οδού προς Γιάννενα …
Είχα σκοπό να ανεφοδιαστώ στα πρώτα ΣΕΑ μετά την γέφυρα, αλλά όταν έφθασα εκεί το πρατήριο ανεφοδιάζονταν σε καύσιμα, ρωτώ των υπάλληλο πόση ώρα θα πάρει και μου απαντάει περίπου μισή ώρα …
Δεν έχω τόσο χρόνο για σκότωμα …
Δεύτερη ερώτηση σε πόσα χιλιόμετρα είναι το επόμενο, σε 65 μου απαντάει …
Ούτε αυτό παίζει, έχω κάνει 235 χλμ μέχρι εκεί και για να φτάσω στο επόμενο αν φτάσω θα είναι με αναθυμιάσεις.
Η Χιονάτη έχει 18 λίτρα ρεζερβουάρ και σε αυτούς τους ρυθμούς καίει γύρω στα 6 από ότι υπολογίζω, οπότε για να μην στεγνώνει η αντλία θα πρέπει να ανεφοδιάζομαι στα 250χλμ περίπου.
Αφού δεν υπήρχε περίπτωση να φτάσουμε μέχρι τα ΣΕΑ της Αμφιλοχίας, έξοδος στο Μεσολόγγι για να ξεδιψάσει η Χιονάτη …
Στο πρώτο βενζινάδικο γίνεται ανεφοδιασμός, οκ λέω πάμε παρακάτω στο επόμενο το ίδιο, δεν παίζει αυτό σκέφτομαι μου κάνουν πλάκα …
Στο τρίτο καταφέρνω να ξεδιψάσω την Χιονάτη, 15.4 λίτρα πήρε αλλά το παλικάρι το ξεχείλισε, τόσο που λίγο κόντεψε να βάλω και στις τσέπες …
Επόμενη στάση Αιτωλικό να δώ έναν φίλο τον “Μητσάρα”, τηλεφωνώ να δώ που βρίσκεται και βούρ στο σπίτι του …
Την επόμενη φορά θα έχω περισσότερο χρόνο να τα πούμε με την ησυχία μας …
Μετά την σύντομη στάση συνεχίζω από την Ιονία οδό μέχρι την Φιλιππιάδα, μου αρέσει πάρα πολύ η διαδρομή δίπλα στον Λούρο ποταμό, όπως επίσης και η γαλατόπιτα στο χάνι Τέροβο …
Σταματάω στο χάνι και παραγγέλνω ένα φραπέ και μια γαλατόπιτα και απολαμβάνω και τα δύο …
Φεύγοντας παίρνω άλλα 4 κομμάτια για το σπίτι (ευτυχώς στην μία βαλίτσα έχω ισοθερμικό ψυγείο και παγοκύστες).
Συνεχίζω μετά από αυτό το ευχάριστο διάλειμμα.
Η Χιονάτη συνεχίζει να με εκπλήσσει , μου άρεσε στην εθνική οδό αλλά στο επαρχιακό δίκτυο είναι απόλαυση, χωρίς να το καταλάβω φτάσαμε στα Γιάννενα και στάση ξανά για ανεφοδιασμό για να μην ψαχνόμαστε αργότερα…
Επόμενη στάση θα ήθελα να γίνει στο Μέτσοβο και στην Κατάρα αλλά δεν θέλω να πάω από την Εγνατία οδό, οπότε κατευθύνομαι προς το χωριά Λογγάδες, Σπόθοι και βγαίνω στην επαρχιακή οδό Τρικάλων – Ιωαννίνων …
Όλα καλά μέχρι εδώ αν εξαιρέσεις ότι οι μυρωδιές μέχρι τους Λογγάδες δεν ήταν και ότι καλύτερο ….
Αλλά πλέον τα έχω ξεχάσει όλα αυτά και απολαμβάνω τον παλιό δρόμο ο οποίος δεν έχει κίνηση και είναι καταπληκτικός η μία στροφή διαδέχεται την άλλη και η μία απόλαυση την επόμενη …
Φτάνοντας στο χωριό Μπαλτουμά βλέπω πινακίδα που ανακοινώνει ότι ό δρόμος είναι κλειστός μετά το χωριό …
Αρχίζω να ανησυχώ αλλά συνεχίζω …
Περνάω το χωριό και στην έξοδο ή άσφαλτος δίνει την θέση της στο αμμοχάλικο, δεν είναι καλό σημάδι αυτό σκέφτομαι, αλλά παρόλα αυτά συνεχίζω, συναντάω μια μπάρα η οποία ήταν ανοιχτή, καλό σημάδι σκέφτομαι …
Ο δρόμος ήταν όντως κομμένος και γίνονταν έργα για να τον φτιάξουν αλλά ευτυχώς μπορούσα να χρησιμοποιήσω τις κοπάνες που είχαν δημιουργήσει τα χωματουργικά μηχανήματα …
Η Χιονάτη με εντυπωσίασε για άλλη μια φορά, έχει ωραία όρθια θέση και άν είχε 19αρι τροχό μπροστά και όχι 17αρι θα ήταν τέλεια …
Πάντως έχουν αρχίσει να μπαίνουν σκέψεις για αλλαγή των ελαστικών σε κάτι πιο “αντβέντουρ” …
Δεν προβληματίστηκα καθόλου με την Χιονάτη στους χωματόδρομους, ήταν απόλυτα διαχειρίσιμη …
Χωρίς να το καταλάβω περάσαμε τα έργα και συνεχίζουμε με κατεύθυνση το Μέτσοβο …
Γίνονται σύντομες στάσεις μόνο για φωτογραφίες …
Η διαδρομή είναι καταπληκτική και η Χιονάτη την κάνει ακόμα καλύτερη …
Φθάνω στη διασταύρωση για Μέτσοβο η ώρα έχει περάσει οπότε λέω να μην μπω μέσα στην πόλη και να μην περάσω και την Κατάρα που ήταν ο αρχικός στόχος …
Το προηγούμενο βράδυ το Γουγλης (Google Maps) μου έβγαζε ότι υπήρχε ένας δρόμος που θα μέ έβγαζε στην Μεσοχώρα, οπότε κατευθύνθηκα προς αυτή την κατεύθυνση …
Που να ήξερα τι θα ακολουθούσε …
Συνεχίζω ακολουθώντας τις οδηγίες του Γούγλη αλλά κάπου στρίβω λάθος και καταλήγω σε ένα μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής, βρίσκω ένα ίσκιο έξω από το μοναστήρι και αράζω για να φάω το μεσημεριανό μου που μου το είχε ετοιμάσει από βραδύς η καλή μου.
Το μενού περιλαμβάνει αραβικές πίτες με κοτόπουλο τυρί και σάλτσα barbecue, και για ορεκτικό τυροπιτάκια …
Αράζω και τρώω το φαγητό μου προσπαθώντας να βγάλω άκρη με το που είναι ο δρόμος για την Μεσοχώρα …
Ακούω μηχανές να πλησιάζουν …
Και άλλοι χαμένοι αναρωτιέμαι …
Έρχονται 2 παλικάρια (καλά ο ένας τα είχε τα χρονάκια του) με ένα Suzuki Freewind και ένα Kawasaki er6.
Κατεβαίνουν, πιάνουμε την κουβέντα, ήταν από τα Γιάννενα και πρώτη φορά ερχόνταν σε αυτό το μοναστήρι, έχω τελειώσει το μεσημεριανό μου και τους ακολουθώ να δούμε το μοναστήρι.
Ανάβω και ένα κεράκι για τους 2 ανθρώπους που μου λείπουν ….
Βγαίνω έξω και τους βρίσκω να χαζεύουν την Χιονάτη, έχουν εντυπωσιαστεί ειδικά το παλικάρι με το ER6 το σκέφτεται να πάει για γάμο με μια αδερφούλα της ….
Συζητάμε για την γύρω περιοχή και με ενημερώνουν για το χωριό Ανθοχώρι το οποίο το κόβει ένας καταρράκτης …
Οπότε αποφασίζω να κάνω μια παράκαμψη πρώτα από το χωριό να δώ τους καταρράκτες και μετά να συνεχίσω την διαδρομή …
Όντως ο καταρράκτης είναι εντυπωσιακός …
Συνεχίζω κάνοντας έναν μεγάλο κύκλο και βγαίνοντας πάλι στην επαρχιακή οδό Τρικάλων – Ιωαννίνων, νομίζω ότι ζω την “μέρα της μαρμότας” ξαναπερνάω τις ίδιες στροφές και δεύτερη φορά και βγαίνω ξανά στην έξοδο για Ανήλιο, χαιρετάω ξανά τον ίδιο κτηνοτρόφο ο οποίος με κοιτάει με απορία …
Τελικά ο Γούγλης με οδηγεί σε ένα χωματόδρομο ….
Ο δρόμος των 65 χιλιομέτρων που μου έδειχνε για την Μεσοχώρα είναι τελικά χωματόδρομος …
Μπαίνω για λίγο, να δώ την κατάσταση του, αλλά δεν ήταν , όχι για την Χιονάτη αλλά για τις γόβες της …
Και εκεί καταλαβαίνω ότι θα πρέπει να τις βάλω τακούνια …
Γυρνάω πάλι προς τα πίσω χαιρετάω τον ίδιο κτηνοτρόφο και κατευθύνομαι προς την Εγνατία οδό , μιας και η ώρα είχε πλέον περάσει θα πήγαινα προς Τρίκαλα, Λαμία και πίσω στο σπίτι …
Η Εγνατία οδός πέρασε γρήγορα μιας και η Χιονάτη μπορεί να ταξιδεύει σχετικά γρήγορα …
Βγαίνω στην έξοδο για Τρίκαλα, έχω να περάσω από αυτόν τον δρόμο 6 χρόνια περίπου με μηχανή και την τελευταία φορά που πέρασα ήμουν δικάβαλος με τον γιό μου πάνω στο Εστρέλα …
Trip to memory lane ….
Πως περνούν τα χρόνια, μόλις είχε τελειώσει την έκτη δημοτικού τότε και τώρα δίνει πανελλήνιες …
Ο δρόμος είναι καλός και η Χιονάτη ξεδιπλώνει τα χαρίσματα της στην στριφτερή διαδρομή ..
Φθάνω Καλαμπάκα, ανεβαίνω προς Μετέωρα, βλέπω την ταβέρνα που είχαμε κάτσει να φάμε, σταμάτησα στα μέρη που είχαμε σταματήσει, ήταν παιδί και έχει γίνει αντράκι …
Τις σκέψεις μου συντροφεύουν, τυροπιτάκια και ένα σπαστό φραπεδάκι …
Είχε αρχίσει να πέφτει ο ήλιος, η Χιονάτη με κοίταγε ατάραχη σαν να μου έλεγε άντε πάμε θέλω να ξεμουδιάσω …
Η μέχρι τώρα συμπεριφορά της Χιονάτης ήταν άψογη και απολαυστική …
Συνεχίζουμε περνάμε έξω από τα Τρίκαλα, σταματάμε για ανεφοδιασμό και συνεχίζουμε . Ο νέος δρόμος Λαμίας – Καρδίτσας μπορεί να είναι βαρετός αλλά για τους ανθρώπους που μένουν εκεί είναι σωτήριος, μίας και μειώνει τον χρόνο προς την πρωτεύουσα αλλά και για τον κεντρικό άξονα Αθήνας – Θεσσαλονίκης κατα πολύ …
Φτάνω Δομοκό, περνάω την Λαμία και βγαίνω εθνική, έχει σκοτεινιάσει πλέον και είναι και μια ευκαιρία να δούμε τι κάνει και το σύγχρονο λεντ φανάρι της Χιονάτης, το οποίο είναι πάρα πολύ καλό όχι για να πηγαίνουμε με 150 με την μικρή σκάλα αλλά στα 130 αισθανόμουν καλά και όταν άναβα την μεγάλη σκάλα και στα 150 δεν είχα κάποιο θέμα …
Η κούραση η δική μου και όχι της Χιονάτης είχε αρχίσει να συσσωρεύεται και ιδιαιτερα στον δεξί καρπό που είχε αρχίσει να με πονάει αρκετά…
Στάση στην Αλίαρτο ξανά για ανεφοδιασμό, ξεκούραση και να καθαρίσω το κράνος από τα μυγάκια …
Στο πρατήριο ήταν άλλη μία μηχανή ένα TDM και το παλικάρι καθάριζε και αυτός το κράνος του, που να ήξερα τότε ότι είμασταν διαδικτυακοί γνωστοί, ανταλλάξαμε μόνο μερικές ματιές …
Από την Αλίαρτο μέχρι το σπίτι η διαδρομή ήταν μια διαδικαστική υπόθεση …
Για την Χιονάτη τι να πώ !!!
Ξεπέρασε τις προσδοκίες μου
Μου άρεσε και σίγουρα της άρεσα
Είναι η καλύτερη μηχανή; σίγουρα όχι
Είναι η καλύτερη καινούρια μηχανή που 5-5,500 μπορούν να σου αγοράσουν; σίγουρα ναί
Αξίζουν οι άλλες μηχανές της κατηγορίας την διαφορά σε χρήματα που κοστίζουν; σίγουρα όχι
Αν αντί για την Χιονάτη είχα μια αντίστοιχη μοτοσυκλέτα ενός κατασκευαστή με ιστορία θα πέρναγα καλύτερα; δεν το νομίζω
Αν είχα μια άλλη μηχανή υψηλότερων επιδόσεων θα πέρναγα καλύτερα; ίσως
Αυτό που έχω να πώ είναι ότι αν δεν αλλάξουν ρότα οι καταξιωμένοι ιστορικοί κατασκευαστές θα βρουν νέες εταιρείες μπροστά τους να τους παίρνουν ένα μεγάλο μερίδιο από την πίτα …
Και στην κύρια ερώτηση, αξίζει να πάρεις την Χιονάτη;
Θα έλεγα πως ναι, σε αυτή την τιμή μόνο μεταχειρισμένες μοτοσυκλέτες δεκαετίας το λιγότερο μπορείς να πάρεις που ουσιαστικά δεν σου προσφέρουν κάτι παραπάνω, ίσα ίσα που αν κάτσεις να τις περάσεις από μια εκ βάθους συντήρηση θα σου βγουν και πιο ακριβές.
Η Χιονάτη είναι μια μηχανή που όσο την καβαλάς τόσο δένεσαι μαζί της …
Κάνει αρκετά πράγματα αρκετά καλά …
Βέβαια έχει να κάνει απόλυτα και με το πορτοφόλι του καθενός και όχι μόνο ..
Για αυτό δεν υπάρχει απόλυτη απάντηση
Το σίγουρο είναι ότι είναι μια αξιόλογη πρόταση και ίσως και καλύτερη από κάποιες άλλες επώνυμες της κατηγορίας της, και με βεβαιότητα πολύ καλύτερη από τις άλλες προτάσεις που προέρχονται από την χώρα των δράκων …
Στο διαταύτα του ταξιδιού, βεβαιωθείτε ότι οι οδηγίες που σας δίνει ο Γούγλης είναι σωστές και αν δεν είναι δεν πειράζει, μπορεί να καταλήξετε σε ευχάριστες εκπλήξεις
Στα logistics της βόλτας
120 ευρώ +
1 σπαστό φραπέ
2 αραβικές πίτες με κοτόπουλο και σάλτσα barbecue
Τυροπιτάκια
Μας δίνουν
945 χλμ σε 15 ώρες
16 στάσεις σε διόδια
55 λίτρα καύσιμο
1 + 4 κομμάτια γαλατόπιτα
1 φραπέ
Τα ταξίδια μου / My travels 
![https://postimg.cc/ThGt2QqP][img]https://i.postimg.cc/fWSpKrVY/DSC-2462.jpg[/img][/url](https://postimg.cc/ThGt2QqP%5D%5Bimg%5Dhttps://i.postimg.cc/fWSpKrVY/DSC-2462.jpg%5B/img%5D%5B/url){kind=link}